پدیدآورنده:حسن ابراهیم زاده،
گاندی - چنان که خود نگاشته است - در سال 1869 در پوربندار دیده به جهان گشود . او در انگلستان دانش اندوخت و در بمبئی و افریقای جنوبی به کار سیاست پرداخت . گاندی در آفریقا از هندیانی که در آن دیار میزیستند، طرفداری کرد و در پرتو تلاشها و مبارزاتش، در سال 1914، بخشی از مقررات ظالمانه آن منطقه لغو شد . او پس از این پیروزی به هندوستان باز گشت تا برای رهایی هند به نبردی بزرگتر دستیازد . در این موقعیت، مقاومت منفی پیش گرفت; پیراهن ساده هندی پوشید و کوشید با نخریسی روزگار بگذراند . این روش بازتاب عقیده شخصی وی بود: هندی باید با صنایع ملی زندگی کند .
به تدریج پیروانش فزونی یافتند و تحت تاثیر سخنان عمیق و راهنماییهای پدرانهاش در مسیر استقلال گام نهادند . در سال 1921 کنگره ملی هند در اختیار وی قرار گرفت . او به شیوه خاص خویش و مقاومت منفی قدم به قدم پیش رفت تا آن که در سال 1922 به جرم توطئه علیه مصالح کشور به شش سال زندان محکوم شد . دو سال بعد آزاد گردید و بیدرنگ ریاست کنگره ملی هندوستان را به عهده گرفت . پشتکار گاندی در مبارزه علیه انگلستان سبب شد تا دیگر بار روانه زندان شود . سرانجام - چنان که او میخواست - استقلال هند تحقق یافت; ولی در سال 1948، در حالی که به سوی فرماندهان و دوستانش میشتافت، گلولهای وی را از پای در آورد و نتوانست رهاورد تلاشها و مبارزاتش را مشاهده کند . هنگامی که گلوله او را بر زمین افکند، چنین گفت: هند آزاد شده است . (1)
گاندی درباره نقش خویش در استقلال هند میگوید: «من برای مردم هند چیز تازهای نیاوردهام . فقط نتیجهای که از مطالعات و تحقیقاتم درباره تاریخ زندگی قهرمانان کربلا به دست آوردهام، ارمغان ملت هند کردم . اگر بخواهیم هند را نجات دهیم، واجب است همان راهی را بپیماییم که حسین بن علی (ع) پیمود» . (2)
پینوشتها:
1 . گاندی و مقاومت منفی، سوزان لایسه، ترجمه عنایت .(مقدمه).
2 . مهارتما گاندی، علی ابوالحسنی (منذر)، ص 305 .
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر