پدیدآورنده:توكليان،
اثر ماندگار خون به حق ريخته اباعبدالله الحسين (ع) در تاريخ
فرصت تبليغ در ماه محرم الحرام، يك فرصتبسيار بزرگ و استثنايى است و اين كه به بركتخون سيد شهيدان سرور آزادگان عالم حضرت اباعبدالله الحسين (ع) و ياران پاكباخته آن بزرگوار است . اثر آن خون به نا حق ريخته، يك اثر ماندگار در تا يخ است، چون شهيد، كسى كه جان خود را در طبق اخلاص مىگذارد و تقديم اهداف عاليه دين ميكند، از صفا و صدق برخوردار است . هيچ انسان مزور و خدعه گرى، هر چه هم كه در زبان و بيان بتواند خود را طرفدار حق نشان دهد وقتى پاى منافع شخصى، به خصوص پاى جان خود و عزيزانش به ميان آمد، پا عقب مىكشد و حاضر نيست اينها را فدا كند آن كسى كه قدم در ميدان فداكارى مىگذارد و خالصانه و مخلصانه هستى خود را در راه خدا مىدهد «حق على الله» ، خود خداى متعال بر عهده گرفته است كه اينها را زنده نگه دارد «و لا تقولو لمن يقتل فى سبيل الله اموات» ، «و لا تحسبن الذين قتلو فى سبيل الله امواتا» ; اينها زنده مىمانند . يك بعد زنده ماندن آنهاهمين است كه نشانه آنها، جاى پاى آنها، پرچم آنها، هرگز نمىخوابد . ممكن است چند صباحى با زور و عنف و با دخالت قدرتهاى زورگو بتوانند كم رنگ كنند . اما خداى متعال طبيعت را اين طور قرار داده است . سنت الهى بر اين ست كه راه پاكان و صالحان و مخلصان بماند . اخلاص چيز عجيبى است . لذاست كه به بركتحسين بن على (ع) و خونهاى به ناحق ريخته آن بزرگوار و اصحابش دين در عالم باقى ماند . بعد از آن هم اين رشته ادامه پيدا كرد . . . (1)
هدف قيام امام حسين (ع) قدرتطلبى نبود .
. حضرت فرمود، بنابر آنچه كه از آن بزرگوار نقل كردهاند، كه «اللهم انك تعلم ان الذى كان منالم يكن منافسه فى سلطان و لا التماس شى من الحطام» . پروردگارا! اين حركتى كه ما كرديم، اين قيامى كه ما كرديم، اين تصميمى كه بر اين اقدام گرفتيم . تو مىدانى كه براى قدرتطلبى نبود، قدرت طلبى براى يك انسان نمىتواند هدف واقع بشود . نخواستيم زمام قدرت را در ستبگيريم . براى منال دنيوى هم نبود كه چرب و شيرين زندگى را به كام خودمان برسانيم . شكمى از غذا در بياوريم . مال و ذخيرهاى درست كنيم و ثروتى به هم بزنيم . براى اينها نبود . . .
ريشه كنى فساد و ايجاد امنيتبراى مظلومان، هدف قيام حسينى .
«امام حسين (ع) هدف اول خود را اين قرار مىدهد: در ميان كشور اسلامى، فساد را ريشه كن كنيم و اصلا به وجود بياوريم . اصلا يعنى چه؟ يعنى نابود كردن فساد . فساد چيست؟ فساد انواع و اقسامى دارد; دزدى فساد است، خيانت فساد است، وابستگى فساد است . زورگويى فساد است . انحرافهاى اخلاقى فساد است، انحرافهاى مالى فساد است دشمنىهاى بين خودىها فساد است، گرايش به دشمنان دين فساد است علاقه نشان دادن به چيزهاى ضد دينى فساد است همه چيز در سايه دين به وجود مىآيد در جملات بعدى مىفرمايد: و يا من المظلومون من عبادك، بندگان مظلوم تو امنيت پيدا كنند . منظور، مظلومان جامعه است . نه ستمگران ، نه ستم پيشهگان، نه مداحان ستم، نه عمله ستم! «مظلومان» مردمانى هستند كه دست و پايى ندارند . راه به جايى ندارند . هدف اين است كه مردمان مستضعف جامعه و انسانهاى ضعيف، در هر سطحى و در هر جايى امنيت پيدا كنند . منيتحيثيتى، امنيت مالى، امنيت قضايى! همين كه امروز در دنيا نيست . امام حسين (ع) درست نقطه مقابل آن چيزى را مىخواست كه در زمان سلطه طواغيت در آن روز بود . . .» (2)
قيام امام حسين براى عمل كردن به احكام دين
آن بزرگوار در آخر مىفرمايد: «و يعمل بفرائضك و احكامك و سننك» . هدف امام حسين اينهاست . حالا فلان آقا از گوشهاى در مىآيد و بدون اندك آشنايى با معارف اسلامى و با كلمات امام حسين (ع) و حتى با يك لغت عربى، درباره اهداف امام حسين (ع) قلمفرسايى مىكند، كه امام حسين براى فلان هدف قيام كرده است! از كجا مىگويى؟ اين كلام امام حسين (ع) است: «و يعمل بفرائضك و احكامك و سننك .» يعنى امام حسين جان خودش و جان پاكيزهترين انسانهاى زمان خودش را فدا مىكند، براى اين كه مردم به احكام دين عمل بكنند . چرا؟ چون سعادت، در عمل به احكام دين است . چون عدالت در عمل به احكام دين است . چون آزادى و آزادگى انسان در عمل به احكام دين است . از كجا مىخواهند آزادى را پيدا كنند؟ زير چتر احكام دين است كه همه خواستههاى انسانها بر آورده مىشود . . .
پيروزى واقعى امام حسين (ع) و يارانش
. قاعدتا نكتهاى توجه را جلب مىكند، و آن اين است كه شخصيتهاى عظيمى كه هر كدام به نحوى امروز سراسر تاريخ بشر را روشن كردهاند حسين بن على (ع) ، امام سجاد (ع) ، حضرت ابوالفضل (ع) اينها كسانى هستند كه در دوران خودشان به گمان باطل مادى، به كلى نابود و هضم شدند . حسين بن على (ع) با همه جوانان و شخصيتهاى برجسته خانوادهاش برادران، فرزندان، نزديكان، جوانان، اصحاب غيور در غربت كامل به شهادت رسيد . در غربت كامل هم دفن شد . نه كسى آنها را تشييع كرد، و نه كسى براى آنها اقامه عزا كرد . كسانى كه به گمان باطل فكر مىكردند كه اگر اينها بمانند، ممكن استبساط انتقامگيرى راه بياندازند . اينها خيال مىكردند كه با شهادت حسين بن على (ع) و همراهانش كار تمام شد . امام سجاد (ع) سى و چهار سال بعد از آن روز در مدينه، ظاهرا در حال انزوا زندگى كردند، نه لشكرى، نه مجموعهاى و نه هياهويى به ظاهر وجود نداشت . ابوالفضل العباس هم يكى از آن شهداى روز عاشوراست . تصور باطل قدرتهاى مادى كه با منطق مادى حكومت مىكنند معمولا اين است كه اينها تمام شدند و از بين رفتند . ولى مىبينند كه واقعيت قضيه اين طور نيست، اينها تمام نشدند . اينها ماندند و روز به روز به عظمت و جلالت و جذابيت و تاثير گذارى اين شخصيتها افزوده شد . دلها را قبضه و تصرف كردند و دايره وجود خودشان را گسترش دادند . امروز صدها ميليون مسلمان اعم از شيعه و غير شيعه به نام اينها تبرك مىجويند . از سخن اينها استفاده مىكنند . ياد آنها را گرامى مىدارند اينها پيروزى در تاريخ است، پيروزى حقيقى و ماندگار . . . (3)
پىنوشت:
اثر ماندگار خون به حق ريخته اباعبدالله الحسين (ع) در تاريخ
فرصت تبليغ در ماه محرم الحرام، يك فرصتبسيار بزرگ و استثنايى است و اين كه به بركتخون سيد شهيدان سرور آزادگان عالم حضرت اباعبدالله الحسين (ع) و ياران پاكباخته آن بزرگوار است . اثر آن خون به نا حق ريخته، يك اثر ماندگار در تا يخ است، چون شهيد، كسى كه جان خود را در طبق اخلاص مىگذارد و تقديم اهداف عاليه دين ميكند، از صفا و صدق برخوردار است . هيچ انسان مزور و خدعه گرى، هر چه هم كه در زبان و بيان بتواند خود را طرفدار حق نشان دهد وقتى پاى منافع شخصى، به خصوص پاى جان خود و عزيزانش به ميان آمد، پا عقب مىكشد و حاضر نيست اينها را فدا كند آن كسى كه قدم در ميدان فداكارى مىگذارد و خالصانه و مخلصانه هستى خود را در راه خدا مىدهد «حق على الله» ، خود خداى متعال بر عهده گرفته است كه اينها را زنده نگه دارد «و لا تقولو لمن يقتل فى سبيل الله اموات» ، «و لا تحسبن الذين قتلو فى سبيل الله امواتا» ; اينها زنده مىمانند . يك بعد زنده ماندن آنهاهمين است كه نشانه آنها، جاى پاى آنها، پرچم آنها، هرگز نمىخوابد . ممكن است چند صباحى با زور و عنف و با دخالت قدرتهاى زورگو بتوانند كم رنگ كنند . اما خداى متعال طبيعت را اين طور قرار داده است . سنت الهى بر اين ست كه راه پاكان و صالحان و مخلصان بماند . اخلاص چيز عجيبى است . لذاست كه به بركتحسين بن على (ع) و خونهاى به ناحق ريخته آن بزرگوار و اصحابش دين در عالم باقى ماند . بعد از آن هم اين رشته ادامه پيدا كرد . . . (1)
هدف قيام امام حسين (ع) قدرتطلبى نبود .
. حضرت فرمود، بنابر آنچه كه از آن بزرگوار نقل كردهاند، كه «اللهم انك تعلم ان الذى كان منالم يكن منافسه فى سلطان و لا التماس شى من الحطام» . پروردگارا! اين حركتى كه ما كرديم، اين قيامى كه ما كرديم، اين تصميمى كه بر اين اقدام گرفتيم . تو مىدانى كه براى قدرتطلبى نبود، قدرت طلبى براى يك انسان نمىتواند هدف واقع بشود . نخواستيم زمام قدرت را در ستبگيريم . براى منال دنيوى هم نبود كه چرب و شيرين زندگى را به كام خودمان برسانيم . شكمى از غذا در بياوريم . مال و ذخيرهاى درست كنيم و ثروتى به هم بزنيم . براى اينها نبود . . .
ريشه كنى فساد و ايجاد امنيتبراى مظلومان، هدف قيام حسينى .
«امام حسين (ع) هدف اول خود را اين قرار مىدهد: در ميان كشور اسلامى، فساد را ريشه كن كنيم و اصلا به وجود بياوريم . اصلا يعنى چه؟ يعنى نابود كردن فساد . فساد چيست؟ فساد انواع و اقسامى دارد; دزدى فساد است، خيانت فساد است، وابستگى فساد است . زورگويى فساد است . انحرافهاى اخلاقى فساد است، انحرافهاى مالى فساد است دشمنىهاى بين خودىها فساد است، گرايش به دشمنان دين فساد است علاقه نشان دادن به چيزهاى ضد دينى فساد است همه چيز در سايه دين به وجود مىآيد در جملات بعدى مىفرمايد: و يا من المظلومون من عبادك، بندگان مظلوم تو امنيت پيدا كنند . منظور، مظلومان جامعه است . نه ستمگران ، نه ستم پيشهگان، نه مداحان ستم، نه عمله ستم! «مظلومان» مردمانى هستند كه دست و پايى ندارند . راه به جايى ندارند . هدف اين است كه مردمان مستضعف جامعه و انسانهاى ضعيف، در هر سطحى و در هر جايى امنيت پيدا كنند . منيتحيثيتى، امنيت مالى، امنيت قضايى! همين كه امروز در دنيا نيست . امام حسين (ع) درست نقطه مقابل آن چيزى را مىخواست كه در زمان سلطه طواغيت در آن روز بود . . .» (2)
قيام امام حسين براى عمل كردن به احكام دين
آن بزرگوار در آخر مىفرمايد: «و يعمل بفرائضك و احكامك و سننك» . هدف امام حسين اينهاست . حالا فلان آقا از گوشهاى در مىآيد و بدون اندك آشنايى با معارف اسلامى و با كلمات امام حسين (ع) و حتى با يك لغت عربى، درباره اهداف امام حسين (ع) قلمفرسايى مىكند، كه امام حسين براى فلان هدف قيام كرده است! از كجا مىگويى؟ اين كلام امام حسين (ع) است: «و يعمل بفرائضك و احكامك و سننك .» يعنى امام حسين جان خودش و جان پاكيزهترين انسانهاى زمان خودش را فدا مىكند، براى اين كه مردم به احكام دين عمل بكنند . چرا؟ چون سعادت، در عمل به احكام دين است . چون عدالت در عمل به احكام دين است . چون آزادى و آزادگى انسان در عمل به احكام دين است . از كجا مىخواهند آزادى را پيدا كنند؟ زير چتر احكام دين است كه همه خواستههاى انسانها بر آورده مىشود . . .
پيروزى واقعى امام حسين (ع) و يارانش
. قاعدتا نكتهاى توجه را جلب مىكند، و آن اين است كه شخصيتهاى عظيمى كه هر كدام به نحوى امروز سراسر تاريخ بشر را روشن كردهاند حسين بن على (ع) ، امام سجاد (ع) ، حضرت ابوالفضل (ع) اينها كسانى هستند كه در دوران خودشان به گمان باطل مادى، به كلى نابود و هضم شدند . حسين بن على (ع) با همه جوانان و شخصيتهاى برجسته خانوادهاش برادران، فرزندان، نزديكان، جوانان، اصحاب غيور در غربت كامل به شهادت رسيد . در غربت كامل هم دفن شد . نه كسى آنها را تشييع كرد، و نه كسى براى آنها اقامه عزا كرد . كسانى كه به گمان باطل فكر مىكردند كه اگر اينها بمانند، ممكن استبساط انتقامگيرى راه بياندازند . اينها خيال مىكردند كه با شهادت حسين بن على (ع) و همراهانش كار تمام شد . امام سجاد (ع) سى و چهار سال بعد از آن روز در مدينه، ظاهرا در حال انزوا زندگى كردند، نه لشكرى، نه مجموعهاى و نه هياهويى به ظاهر وجود نداشت . ابوالفضل العباس هم يكى از آن شهداى روز عاشوراست . تصور باطل قدرتهاى مادى كه با منطق مادى حكومت مىكنند معمولا اين است كه اينها تمام شدند و از بين رفتند . ولى مىبينند كه واقعيت قضيه اين طور نيست، اينها تمام نشدند . اينها ماندند و روز به روز به عظمت و جلالت و جذابيت و تاثير گذارى اين شخصيتها افزوده شد . دلها را قبضه و تصرف كردند و دايره وجود خودشان را گسترش دادند . امروز صدها ميليون مسلمان اعم از شيعه و غير شيعه به نام اينها تبرك مىجويند . از سخن اينها استفاده مىكنند . ياد آنها را گرامى مىدارند اينها پيروزى در تاريخ است، پيروزى حقيقى و ماندگار . . . (3)
پىنوشت:
1. در ديدار با روحانيون و مبلغين در آستانه ماه محرم 23/1/78 .
2 . همان .
3. در ديدار با فرماندهان سپاه 21/8/78 .
3. در ديدار با فرماندهان سپاه 21/8/78 .
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر