امام حسین (ع) از نگاه اندیشمندان

شخصیت،سیره و نهضت زندگی آفرین سرور و سالار شهیدان امام حسین (ع) همواره از سوی اندیشمندان مورد دقت و بررسی و نقادی قرار گرفته است. هزاران مقاله و صدها کتاب از طرف صاحبان اندیشه و قلم و بیان ازهمه ی ملل و نحل به رشته ی تحریر در آمده است. حادثه ی کربلا در میان اهل تسنن موجی ایجاد کرد که زبان و قلم ‏دانشمندان آنان گاه ناخواسته و زمانی با شجاعت‏به توصیف وتجزیه و تحلیل آن پرداخته است. شوکانی در کتاب «نیل الاوطار»در رد بعضی از سخنوران درباری می‏گوید: به تحقیق عده‏ای از اهل ‏علم افراط ورزیده، چنان حکم کردند که: «حسین(ع)نوه پیامبر که خداوند از او راضی باشد. نافرمانی‏یک آدم دائم الخمر را کرده و حرمت ‏شریعت‏یزید بن معاویه را هتک‏ کرده است.» خداوند لعنتشان کند، چه سخنان عجیبی که از شنیدن ‏آنها مو بر بدن انسان راست می‏گردد.
ابن حجر هیثمی مکی در کتاب «الصواعق المحرقه‏» می‏نویسد: پسرامام حنبل در مورد لعن یزید از وی پرسید. احمد در جواب گفت: چگونه لعنت نشود کسی که خداوند او را در قرآن لعن کرده است. آنجا که می‏فرماید: «فهل عسیتم ان تولیتم ان تفسدوا فی الارض و تقطعوا ارحامکم‏اولئک الذین لعنهم‏الله‏» و چه مفاسدی و قطع رحمی از آنچه یزیدانجام داد، بالاتر است؟!
تفتازانی در کتاب «شرح العقاید» می‏نویسد:حقیقت این است که رضایت‏یزید به قتل حسین(ع)و شاد شدن او بدان خبر و اهانت کردنش به اهل‏بیت پیامبر(ص)از اخباری است که‏در معنی متواتر است هر چند تفاصیل آن متواتر نیست. درباره‏مقام یزید بلکه درباره ایمان او که لعنت‏خدا بر او و یارانش‏باد، توافقی نداریم.
جاحظ می‏گوید: منکراتی که یزید انجام داد، یعنی قتل حسین(ع)وبه اسارت گرفتن زن و فرزند او و ترساندن اهل مدینه و منهدم ‏ساختن کعبه، همه ی اینها بر فسق و قساوت و کینه و نفاق و خروج ازایمان او دلالت می‏کند.
یکی از نویسندگان مسلمان غیرشیعه استاد « توفیق ابوعلم» مصری؛ رئیس هیأت مدیره مسجد نفیسه در قاهره و معاون اول وزارت دادگستری مصراست که در سال‏های پیشین درکتاب معروف خود به نام «اهل بیت» بدون تعصب و با تعمق زیاد به بررسی قیام امام حسین(ع) پرداخته است. اعترافات اندیشمندان غیر مسلمان نظیر گاندی رهبر فقید هند و.... پیرامون امام حسین (ع) حائز اهمیت است.